Aniek zag op 15 augustus 1990 het levenslicht in het ziekenhuis van Winterswijk.

Ze werd geboren met een aantal afwijkingen aan het rechterbeen. Het been was ondermeer een stuk korter dan het linkerbeen. Een onzekere tijd brak aan. Het ene ziekenhuisbezoek volgde het ander in rap tempo op. In het Radboud-ziekenhuis in Nijmegen is geprobeerd om dit been, middels een Ilizarovmethode, te verlengen. Bij deze behandeling breken ze het bot en proberen ze het met een aantal pinnen en een ijzeren stelling een paar centimeters te verlengen. Aniek was de eerste patiënt in het Radboud-Ziekenhuis die deze operatie onderging en helaas met desastreuze gevolgen. Toen ze er na zeven operaties pas achterkwamen dat er in het rechterbeen van Aniek een aantal essentiële delen ontbraken, werd er een second opinion aangevraagd in Utrecht. Hier hebben ze nogmaals geprobeerd om haar been te verlengen. De operatie verliep goed maar toch mocht het niet baten, er was al teveel beschadigd. Hoewel Aniek nog maar elf jaar was, kwamen zij en haar familie voor een vreselijk lastige beslissing te staan. Doorgaan met het verminkte rechterbeen of een amputatie. “Het been mag er niet af”, was de eerste reactie van de toen nog piepjonge Aniek. Na lang wikken en wegen en goed overleg met haar ouders en doktoren, werd er in 2002 toch besloten om het rechterbeen te amputeren.

"Mijn familie staat altijd op de eerste plek"

Ondanks de – op zijn zachtst gezegd – moeizame start, kijkt Aniek terug op een prettige jeugd. Ze krijgt tot op de dag van vandaag enorm veel steun van haar familie en vrienden, iets waar ze heel veel waarde aan hecht: “Mijn familie staat altijd op de eerste plek.” Omdat Anieks ouders werkzaam waren in een sportcentrum, kwam ze al snel in aanraking met de tennissport. Na een aantal pogingen bleek ze met haar prothese niet heel snel vooruit te komen, dus de lol was er snel af. Nadat haar moeder een documentaire over rolstoeltennis had gezien, was die link gelegd. Aniek nam een kijkje bij de training van toenmalig bondscoach Aad Zwaan. Nu ging het balletje pas echt rollen.

Succesvolle internationale carrière

Inmiddels barst de prijzenkast van Aniek uit haar voegen. Ze reist de hele wereld over en zowel in het dubbelspel als in het enkelspel behoort ze tot de absolute wereldtop. Ze trekt samen met haar trainer Michel Lentjes langs alle belangrijke toernooien en samen behalen ze grote successen. Onlangs – mei 2019 - toonde ze aan dat ze voor niemand bang hoeft te zijn. Ze won het prestigieuze Wimbledon. Hiermee bracht ze haar aantal Grand Slam-titels op drie. In 2013 schreef ze ook de Australian Open en de US Open op haar naam. Daarnaast won ze in het dubbelspel maar liefst 14 Grand Slam-titels en won ze met haar toenmalige dubbelpartner, Jiske Griffioen, Olympisch Goud op de Paralympics van Rio de Janeiro (2016). Met haar huidige dubbelpartner – Diede de Groot -behaalde ze de ‘career slam’ voor de tweede keer in haar carrière, ze wonnen als duo alle vier grote toernooien. Eerder won ze deze ook al met Jiske Griffioen. In het enkelspel won ze zowel in 2012 (Londen) als in 2016 (Rio) de zilveren medaille op de Paralympische Spelen.

2012

Londen

2013

Australian Open
US Open

2016

Rio de Janeiro
Londen

2019

Wimbledon

Tokio 2020

Na de Olympische Spelen van 2016 brak er een mindere tijd aan voor Aniek, waarin ze het plezier in het tennis verloor. Na enige tijd van bezinning krabbelde ze weer overeind en is ze inmiddels weer op topniveau, getuige haar overwinning op Wimbledon. Haar grote doel nu is ‘Tokio 2020’, hier wil ze gaan strijden voor een individuele gouden plak. Dit zal de ultieme bekroning zijn op al het werk wat ze in de afgelopen jaren heeft verzet.

Aniek geniet weer volop van het tennis en is vastberaden om het hoogst haalbare te bereiken.